Ateş için tahta kesimi ararken sesini duydukları bayanı enkazdan sağ kurtardılar

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’ta meydana gelen sarsıntıların akabinde bölgedeki çalışmalara katılan Hakkari Üniversitesi bünyesindeki arama kurtarma ve gönüllülerden oluşan grup, ısınmak için bir binanın enkazında tahta modülü ararken sesini fark ettikleri bayanı sağ çıkardı.

Üniversitenin Arama Kurtarma Ünitesi ve AFAD gönüllülerinden oluşan 13 kişilik küme, Kahramanmaraş merkezli 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki sarsıntılardan etkilenen Hatay’ın Antakya ilçesine gönderildi.

Ekipten deneyimli olanlar enkazda arama kurtarma, başkaları ise insani yardımları dağıtma ve gruplara gereç taşıma çalışmalarında vazife aldı.

Depremden etkilenen Antakya ve Adıyaman‘da 13 Şubat’a kadar sıkıntı kurallarda çalışarak 22 kişiyi sağ kurtaran Hakkari takımı, zelzelenin yol açtığı büyük yıkımın ve can kayıplarının ıstırabını yaşıyor.

Ekibi koordine eden arama kurtarma ünitesi lideri Hacı Tansu, 7 katlı bir binanın enkazından kurtardıkları Murat ismindeki bireyle kurduğu diyaloğu AA muhabirine anlattı.

Ülkenin yaşadığı büyük felaketin akabinde takviye için Antakya’ya giderek çalışmalara başladıklarını belirten Tansu, “İlk olarak kentin girişindeki bir otelin enkazında 3 kişiyi kurtardık. Birtakım bireylerin de cansız vücutlarını çıkardık. 13 kişilik takımla alandaydık. Zelzelesi birinci defa gören arkadaşlarımız da vardı. Sesin olduğu belirtilen enkazlara yönelip çalışma yürütüyorduk. Her mümkünlüğü değerlendiriyorduk.” dedi.

Çalışmalar sırasında 7 katlı bir binanın enkazı etrafında yakınlarını bekleyenlerin ‘enkazın altından bir bayan sesi geliyor’ demesi üzerine takımla kelam konusu enkaza yöneldiklerini, lisana getiren Tansu, şöyle devam etti:

“Enkazın birkaç yerinden girmeye çalıştık. Bize, ‘Orada Fikret teyze diye biri var’ dediler. Biz de Fikret teyze diye hitap ederek konuşurken enkazdaki kişi daima karşılık veriyordu. 4 kat üstten delerek içeri girmeye çalıştık. İlerledikçe ses daha yakın geliyordu. Kim olduğunu sorunca isminin Murat olduğunu, ailesiyle enkaz altında kaldığını söyledi. Murat ve ailesinin bulunduğu odaya ulaştık. Murat’a, Fikret teyze var burada ona da ulaşmaya çalışıyoruz, sen duydun mu sesini diye sorduk. Dedi ki ‘ağabey Fikret teyze diye bağırdığınızda yanıt veren bendim’ dedi. Fikret teyze kaçıncı katta oturuyor diye sorduk. İkinci katta oturduğunu söyledi. Binanın 7. katından aşağı inmiştik. Girdiğimiz alanı bir sehpa büyüklüğünde genişlettikten sonra vefat eden eşi, oğlu ve kızının cansız vücudunu zahmetle çıkardık. Sonrasında da Murat’ı oradan çıkardık. 2 ve 3. katlar ortasında da hiç boşluk yoktu. Fikret teyze hayatını kaybetmişti.”

“Sürekli konuşarak moral verdik”

Gönüllülerden Doğuş Adıyaman ise yaşadıklarını uzun mühlet unutamayacağını, çok enkazda çalıştığını fakat hiç bu kadar duygulanmadığını lisana getirdi.

Depremin ikinci günü gece saat 02.00’de arkadaşlarının arabayı almaya giderken yollarını kaybetmeleri üzerine bir enkazın yanında kaldıklarını anlatan Adıyaman, şunları kaydetti:

“Ateş başında ısınırken arkadaşlarımız tahta ve kapı kesimleri aradıkları sırada enkazdan ses geldiğini söylediler. Biz de çabucak koştuk, ses var mı diye bağırdık. Sese ulaştıktan sonra oradaki takımlarla delik açtık. O formda teyzeyle konuştuk. Teyzenin durumu uygundu. Moralini bozma seni kurtaracağız dedik. Tabliyeyi delerek içeriye girdiğimizde de yaşlı teyze yatağının üzerindeydi. Dolap yatağın kenarına devrilmişti, açılan kapağı da teyzeyi korumuştu. Sonra yavaşça teyzeyi bulunduğu yerden çıkardık. Yalnızca ayağı biraz ezilmişti. Her bir nefes bizim için büyük umuttu.”

Gönüllülerden Eda Karabaş ise enkazda birinci sefer arama kurtarma çalışmalarına katıldığını belirterek, şöyle konuştu:

“Ben de orada bayan depremzedelerimizle konuşup durumlarını öğreniyordum. Onlara daima moral verici konuşmalar yaptık. Orada materyal dağıtıyorduk. Tek maksadımız can kurtarmaktı. Umarım bu türlü bir şey bir daha yaşamayız. Her can bizim için değerli. Enkaz çalışmaları sırasında bir bayan gelip bana sarıldı. Hepimize tek tek teşekkür etti. Oradan bir yakını çıkarılmıştı. ‘Siz olmasaydınız kurtaramazdık’ dedi. O ablanın o minnet dolu bakışları beni derinden etkiledi.”