Zelzelelerde, İslahiye’deki Eşini, Annesini ve Çocuklarını Kaybetti. Acılı Baba, Kayıp Kızını Arıyor

Haber : ÇAĞATAN AKYOL – Kamera: SADIK KARAKULOĞLU

Kahramanmaraş merkezli sarsıntılarda Gaziantep‘in İslahiye ilçesinde yıkılan konutlarında eşini, 3 çocuğunu, annesini ve kayınvalidesini kaybeden Fatih Karaca, şahit beyanlarına nazaran enkazdan çıktığı ve sağ bir biçimde görüldüğü belirtilen, ancak kayıp olan 13 yaşındaki kızı İrem Karaca’ya ulaşmaya çalışıyor. Karaca, “Şu an yalnızca araştırıyoruz. Bizim gücümüz bu kadar. Devlet büyüklerimiz bize yardımcı olur da daha bir titizlikle çalışma yaparlarsa bu formda bulunur bu çocuk” dedi.

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat sarsıntılarında 50 binden fazla kişi hayatını kaybederken birçok şahsa de ulaşılamadı. Sarsıntılarda çok sayıda kişinin kaybolduğu ve izine rastlanamadığı savları da gündeme geldi. Bilhassa çocuk kayıpları ihbarları daha fazlayken sarsıntılarda Gaziantep‘in İslahiye ilçesindeki yıkılan konuttan sağ çıktığı ve daha sonra görüldüğü belirtilen 13 yaşındaki İrem Karaca’ya da hala ulaşılamıyor. 14 yıldan beri çalıştığı Türkiye Elektrik Dağıtım A.Ş’de (TEDAŞ) sarsıntıların olduğu sırada vardiyada olan Fatih Karaca, kızının izine ulaşmaya çalışıyor. Eşini, 3 çocuğunu, annesini ve kayınvalidesini kaybeden Karaca, kızı İrem Karaca’nın bulunması için yetkililere seslendi.

“11’İNCİ GÜNÜN SONUNDA ENKAZ ÇALIŞMASI BİTTİ. KIZIM ÇIKMADI”

Adana’da akrabalarının yanında hayatını sürdüren Karaca, ANKA Haber Ajansı’na konuştu. Sarsıntılarda çalışma ve başka arkadaşlarının da kendisini arayarak yardım istediğini belirten Karaca, şunları söyledi:

“Yani kendi binamın önüne geldim. Zelzele olduğunda, ikinci zelzelede insanın feryatlarını; Allah kimseye bir daha bu türlü bir şey yaşatmasın. Hala kulaklarımda insanların feryatları. Kimseye yetişemiyorsun, kimseye müdahale edemiyorsun. 40 dakika sonucunda meskenime geldiğimde benim konutumun de çöktüğünü gördüm. Meskenim 6 katlı. Ben 3’üncü katında oturuyordum. Meskenim; annem, kaynanam, eşim ve 4 çocuğum hepsi enkaz altında kaldı. 6’ncı günün sonunda, 2 annem, eşim ve 3 çocuğumu çıkarttık. Bunun sonucunda hava o günlerde sıcak olduğundan hasebiyle cenazelerimizi çadırda bekletmek istemedik. Pazar günü sabahı bütün 6 cenazemize ulaştık biz. Pazartesi günü öğle oldu. Hava çok sıcak. Olağan ki, oradaki cenazelerden hasebiyle rastgele bir soğuk hava deposu olmadığından güneşin alnında bekleyince cenazelerimiz iyicene deforme olmasın diyerek Adana’ya getirdim, defnettim. 10’uncu, 11’inci günün sonunda enkaz çalışması bitti. Kızımız enkazın altından çıkmadı.”

“GÖRENLER, ÇOCUĞUMUZUN AKLİ İSTİKRARININ YERİNDE OLMADIĞINI SÖYLEDİ”

Kızı İrem Karaca’nın sarsıntıdan 3 gün sonra, 9 Şubat’ta 14 yaşına girdiğini anlatan Karaca, kelamlarını şöyle sürdürdü:

“İrem’i aramaya başladık. Allah razı olsun, iş yeri arkadaşlarımın hazırlatmış olduğu afişleri asmaya başladık. Bunun sonucunda Gaziantep İslahiye’de, Beyefendiler Mahallesi stat içerisinde çocuğumuzun okul arkadaşıyla voleybol oynadığını, Ankara’dan istekli yemek dağıtımı için gelen iki kişinin kızımı gördüğü bilgisi ve birebir vakte denk geldi, farkına vardık. Bunun sonucunda aradık lakin bu okul arkadaşının ve istekli olaraktan yemek dağıtımına gelen bireylerin, çocuğumuzun akli istikrarının yerinde olmadığını söyledi, bu vakte kadar çocuğumun rastgele bir rahatsızlığı yoktu benim. Bu Ankara’dan istekli olarak yemek dağıtımına gelen şahıslar, ikisi de hekimmiş. Birisi cerrah tabibi, birisi de çocuk tabibi. Çocuğumuzun akli istikrarının yerinde olmadığını İslahiye savcısı olsun, Adana’da Cumhuriyet savcısı olsun, herkesten Allah razı olsun, kaymakamımızdan araştırıyoruz. Çocuğumuza ilişkin rastgele bir kanıt bulamadık. Ölüyse ölüsüne, diriyse dirisi; önceliğimiz dirisi, kurban olduğum Allah’ım, 20 yaşına kadar yetiştirdiğin çocuklarının hepsinin bir anda elinden uçması çok makus. Allah kimseye yaşatmasın.”

“DEVLET BÜYÜKLERİMİZ TİTİZLİKLE ÇALIŞMA YAPARLARSA BULUNUR”

“Bu zelzele, çok insanların ocağını söndürdü. Ben de onlardan bir tanesiyim” diyen baba Fatih Karaca, şöyle konuştu:

“Kurban olduğum Allah’ım, ölenlere Allah rahmet eylesin. Kalanlara da Allah sabır versin ancak ne olursunuz, şayet çocuğumu bir gören varsa, ben çocuğumun yaşadığına eminim. İnşallah bulacağım fakat bana yardımcı olursanız çok sevinirim. DNA testi verdim. DNA testi verdiğimde rastgele bir müsabaka olmadı defnedilenlerle, kaybolanlarla, rastgele bir hastanede de bulamadık çocuğumuzu. Şu an araştırıyoruz, yalnızca araştırıyoruz. Bizim işte gücümüz bu kadar. Devlet büyüklerimiz bize yardımcı olur da daha bir titizlikle çalışma yaparlarsa bu formda bulunur bu çocuk. Ben nereye gidebilirim ki? Kimseye gidip bir şey yapamayız lakin devletin gücü var buna. Bize bu halde yardımcı olursa çok düzgün olur. Hani bir çocuğum, çocuğum gelirse orada tekrar yuva kuracağım. Ocağım tütecek lakin artık ben tek başıma nerede olsa, hangi mescitte olsa yatarım. İş yerimde bile yatarım. Bu çocuk bizi hayata geri başlayacak. Tutunmamı sağlayacak. Durum bundan ibaret.”