Zelzelede bacaklarını ve kolunu kaybeden bayan, protezle ayağa kalkmak istiyor

Kahramanmaraş merkezli sarsıntılardan en çok etkilenen Hatay’da meskenlerinin enkazından çıkarılan fakat bacakları ve bir kolunu kaybeden 46 yaşındaki Gülcan Yılmaz, protezlerine kavuşup tekrar ayağa kalkmak istiyor.

İki çocuk annesi mesken hanımı Yılmaz, merkez Antakya ilçesi Cebrail Mahallesi’nde yıkılan 8 katlı binanın enkazından sarsıntının 5. gününde Zonguldaklı madenciler tarafından çıkarıldı.

Enkazda hayat arkadaşıyla kimi akrabalarını kaybeden Yılmaz, Adana Kent Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde yaklaşık 1,5 ay tedavi gördü.

Tedavi sırasında sağ kolu ile iki bacağı diz altından ampute edilen Yılmaz, hayatını tekerlekli sandalyede sürdürüyor.

Hayatta kaldığına şükreden, biri 25, başkası 16 yaşındaki oğullarıyla çadırda kalan Yılmaz, protezle tekrar ayağa kalkacağı günün hayalini kuruyor.

“Asrın felaketi”nde yaşadıklarını vakit zaman gözyaşlarına hakim olamayarak anlatan Gülcan Yılmaz, AA muhabirine, binalarının sarsıntıyla anında çöktüğünü söyledi.

Allah’ın kendisine yardım ettiğini ve enkazdan sağ çıktığını anlatan Yılmaz, “5 gün enkaz altında kaldığım için sağ kolumu, iki ayağımı kaybettim. Zordu, çok zordu ancak bana hiç 5 gün üzere gelmedi. Rabb’im bana o denli yardım etti ki güya bu türlü 2,5-3 günmüş üzere geldi.” dedi.

“En kısa müddette ayağa kalkmak istiyorum”

Yılmaz, helikopterle götürüldüğü hastanede 1,5 ay tedavi gördüğünü tabir ederek, şöyle devam etti:

“Allah devletimizden razı olsun, çok hoş bakım yaptılar. Ağır bakımda yatarken kendime geldim, uyandım. Onlar beklemiyordu benim bu kadar çabuk uyanacağımı. Dedim ki Gülcan, evlatların için güçlü olmak zorundasın, güzelleşmek, ayakta olmak zorundasın zira eşin sana evlatlarını emanet etti. Çocuklarını bırakamazsın. Rabb’im bana verdi. Ömrümüz varmış, çok şükür bugünümüze. Protezlerimin takılıp en kısa müddette ayağa kalkmak istiyorum. Buna da gücüm, imkanım yok. Hayırseverlerden, herkesten, devletimizden yardım bekliyorum. Bu ne kadar kısa mühlet olursa o kadar güzel zira çocuklarımın bana, benim onlara gereksinimim var. Benim ayakta durmam lazım.”

Depremden evvel herkesin işine koşan bir insan olduğunu belirten Yılmaz, şu an tekerlekli sandalyede bir şey yapmadan oturmanın kendisini üzdüğünü lisana getirdi.

“Beterin beteri var” diyerek haline şükrettiğini vurgulayan Yılmaz, kelamlarını, “Bu biçimde güçlü kalmaya çalışıyorum. Çocuklarımın dayanakları, her şeyden evvel sevgileri, yanımda olmaları beni daha güçlü kılıyor, ayakta tutuyor fakat protezlerim olup da ayağa kalkarsam daha güçlü olacağım. Ayaklarım olsun, eskisi üzere insanlara yardım etmek istiyorum.” diye tamamladı.