“Yardımlar hala kâfi değil” diyen Volkan Demirel sarsıntının izlerini anlattı: Bir daha memnun olamam

Kahramanmaraş merkezli yaşadığımız sarsıntı felaketinin en çok etkilediği vilayetlerin başında gelen Hatay’da büyük acılarla karşılaşan Hatayspor Teknik Yöneticisi Volkan Demirel, Alman basınından Sport1’e yaşadıklarını anlattı.

İşte Demirel’in açıklamaları:

“Şehirde içecek bir şişe su bile yoktu. Hatay halkının hiçbir şeyi yoktu. Bu beşerler dünyanın her yerinden yardım aldılar, lakin hala kâfi değil ve problemler şimdi çözülmedi.

“ÇADIRLAR VAR LAKİN ISLANIYORLAR”

Çadırlar var ancak ıslanıyorlar, yağmur yağıyor. Kimse orada kalamıyor. Konteyner meskenler var fakat içlerinde yalnızca bir kişi uyuyabiliyor.

“ALMAN POLİSİ 480 BİN TERMAL BATTANİYE GÖNDERDİ”

Allah’a şükürler olsun ki her yerden, bilhassa Almanya’dan yardım geliyor. Oradan en büyük yardım baget ve ekmekti. Alman polisi 480 bin termal battaniye gönderdi. Bu yüzden bir röportajla teşekkür etmek istedim.

“SORUNLARIMIZIN DEVAM ETTİĞİ 11 VİLAYET VAR”

Fenerbahçe’nin eski kalecisi olarak popülerliğimi kullanmak ve Dortmund, Bayern Münih, Schalke,Düsseldorf, Mainz üzere Alman kulüplerinin yöneticileriyle konuşmak istediğimi düşündüm. Maçdüzenlemek istediğim yer burası. Mainz 05 birinci günden beri bizi destekliyor. Bu fikirle bana kapıları açtılar. Para bağışlamak istemiyorum, yalnızca yardım oyunları düzenlemek istiyorum. Elde ettiğim geliri ülkemizdeki insanları desteklemek için kullanmak istiyorum. Türkiye’de hala büyük problemlerin yaşandığı 11 ilimiz var. Ülkemizdeki amatör kulüplerin elinde hiçbir şey kalmadı. Bu çocuklara yardım etmek istiyorum. Almanya’daki konsolosluklardan da yardım isteyeceğim. Bunu kendim için değil, Türk futbolunun geleceği için yapıyorum.

“BİZ MERSİN’DE OYNUYORUZ”

Dortmund ve Düsseldorflu oyuncular kendilerini çok olumlu söz ettiler. Dediğim üzere Mainz bizi birinci günden beri destekledi. Kulübüm ligden çekildi. Ekibi yine inşa etmesi gerekiyor. Biz Mersin’de oynuyoruz zira Hatay’da oynayamayız. Bayern işverenleriyle da görüştüm, Hamit ve Halil Altıntop bana çok takviye verdi. Dortmund da Nuri Şahin aracılığıyla yaptı. Almanya ve Türkiye yıllardır birbirine bağlı ve Almanya’nın neresine gidersem gideyim, İstanbul’da olduğumu düşünüyorum.

“BİR DAHA ASLA O DENLİ MEMNUN OLACAĞIMI SANMIYORUM”

Bunu ailemle birlikte yaşadım, Kasımpaşa’ya karşı sarsıntıdan evvelki son maçta oradaydılar. Hayatımdaki son keyifli günüm olabilirdi. Bir daha asla bu kadar keyifli olacağımı sanmıyorum. Sonraki sabah neredeyse her şeyimizi kaybettik. Güzel tanıdığım o kadar çok insan öldü ki.

“ÇOCUKLARIMI KAYBEDEBİLİRDİM”

Çocuklarımı kaybedebilirdim. Hayatta kaldığımız için şanslıydık. Çalışanımdan beşerler saatlerce molozların altında kaldı. Büyük kızım hala bundan muzdarip. Beşerler sarsıntı hakkında konuştuğunda artık bunu duymak istemiyor. Lakin hayat bir biçimde devam etmek zorunda.

“ATSU’NUN ATTIĞI GOL HAYATIMIN EN KEYİFLİ GÜNÜ OLARAK KALACAK”

Christian Atsu 97. dakikada galibiyet golünü atarak skoru 1-0 yaptı. Bu hayatımın en keyifli günü olarak kalacak. Zira ondan sonra bu müthiş sarsıntı meydana geldi. Bir daha asla içimde o neşeyi yaşayacağımı sanmıyorum

“ATSU, KULÜPTEKİ HERKESE PARA VERDİ”

Atsu şahane bir insandı. Onun hakkında bir kıssa anlatmak istiyorum. Bir defasında yedeklerle idman alanına gelmişti. Ona sordum, ‘Sorun ne? Evleniyor musun?’ Yılbaşı gecesi yahut tatil üzere özel günlerde çalışanlara biraz neşelendirmek istediğini söyledi. Para onun için hiçbir vakit değerli değildi. Kulüpteki herkese para verdi. Bu beni etkiledi, zira kazandığı şey çok azdı.

“TANIDIĞIM 100 ŞAHISTAN 50’Sİ ARTIK YOK”

Christian her vakit yalnızca oynamak istedi. Ve formda olduğunda, benim için oynadı. Son maçta golünü attı, sonra maalesef ortamızdan ayrıldı. Hepimiz onu sevdik ve her vakit hatırlayacağız. Bu türlü şahane bir insanı kaybetmek kolay değil. (Demirel’in gözlerinde yaşlar oluştu.) Christian da tıpkı sportif yöneticimiz, şefimiz ve genç oyuncular üzere zihnimde yaşamaya devam ediyor. Hatay’da bana yakın olan 100 şahıstan 50’si artık hayatta değil.

“ANTRENÖR OLMAK DAHA GÜZELMİŞ”

Herkes bana neyin daha hoş olduğunu soruyor. Kalecilik mi yoksa antrenör mü? Artık diyorum ki antrenör olmak daha hoş. Fikirlerime ikna etmem gereken bir takımım var. Oyuncular bana inanırsa, o vakit her şeyi yaparlar. Bundan daha hoş bir şey yoktur. Bir oyuncu olarak, yalnız bir kurtsunuz. Ancak artık çocuklarıma bir şeyler öğretebilirim ve bu özel bir şey.”