Tabip Odaları ve Emek Örgütlerinden Meslek Hastalıkları Hastanelerinin Kapatılmasına Reaksiyon: “Ant Olsun Ki O Hastaneleri Tekrar Kuracağız, Daha Güçlü…

İstanbul Tabip Odası (İTO), Kocaeli Tabip Odası, Devrimci Emekçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK), Kamu İşçileri Sendikaları Konfederasyonu (KESK), İşyeri Tabipleri Derneği, Emekçi Sıhhati ve İş Güvenliği Meclisi, 1980 darbesinde dahi ayakta kalan meslek hastalıkları hastanelerinin, kar etmemeleri nedeniyle çeşitli münasebetlerle kapatılmasına reaksiyon göstererek, “Ant olsun ki o hastaneleri bu ülkenin, beşere hassas, hayata hürmet duyan patronu, çalışanıyla, tabibi, sıhhat çalışanlarıyla, memuru bürokratıyla, bilim insanlarıyla, siyasetçisiyle tekrar kuracağız, daha güçlü kuracağız” açıklamasını yaptı.

İstanbul Meslek Hastalıkları Hastanesi’nin bağlı olduğu Süreyyapaşa Göğüs Hastalıkları Hastanesi’nin kapatılmak istenmesi reaksiyona neden oldu. İstanbul Tabip Odası, Kocaeli Tabip Odası, DİSK, KESK, İSİG Meclisi ile İşyeri Tabipleri Derneği temsilcileri bugün İstanbul Tabip Odası‘nda bir arayarak gelerek ortak bir basın açıklaması yaptı.

Basın toplantısında konuşan İSİG Meclisi’nden Murat Çakır, meslek hastalıklarından ölümlerin gizlenmesi nedeniyle iş cinayeti raporlarında bu ölümlerin oranının sahiden çok düşük göründüğünü söyledi. SES Şişli Şube Eş Lideri Abuzer Aslan ise meslek hastalıkları hastanelerinin “kar etmediği gerekçesiyle kapatıldığına dikkat çekti. İktidarın personellerin ömürlerini hiçe sayan, kar odaklı sıhhat hizmeti siyasetlerine karşı çaba edeceklerini bildirdi.

“MESLEK HASTALIKLARI HASTANELERİNİN KAPATILMASI PERSONEL DÜŞMANLIĞI”

İstanbul Tabip Odası‘nda yapılan basın toplantısında ortak basın metnini okuyan İstanbul Tabip Odası Genel Sekreteri Ertuğrul Oruç, meslek hastalıkları hastanelerinin kar etmedikleri için kapatılması ve işlevsizleştirilmesinin gündeme geldiğini söyledi. Bunun emekçi düşmanlığından diğer bir şey olmadığını savunan Oruç, “İşçi sınıfının, tabiplerin, emek ve meslek örgütlerinin çabasıyla meslek hastalıkları hastanelerini yine daha güçlü kuracağız” dedi.

Sağlık meslek örgütleri ve personel konfederasyonlarının hazırladığı ortak basın açıklamasında şunlar kaydedildi:

“MESLEK HASTANELERİ 1978’DE TAHMİNEN DE AVRUPA’NIN EN GÜÇLÜ TAKIMLARIYLA KURULDU: Meslek hastalıkları hastaneleri, resmi olarak Engin Tonguç, Haldun Sirer ve Çağlar Kırçak üzere doktorların öncülüğünde 1978 yılında kuruldular. Periyodunda Avrupa’nın tahminen de en güçlü takımları ve teknolojisine sahip yapılar olarak çalışmaya başladılar. İstanbul Meslek Hastalıkları Hastanesi Kartal binasında Haldun Sirer’in başhekimliğinde mesleksel rehabilitasyon çalışmaları da yürütüyordu. Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesi Konur Sokak’ta Çağlar Kırçak’ın başhekimliğinde 300’den fazla işçisiyle çalışıyordu. Bu iki hastane kendilerine mahsus ‘koruyucu hekimliği’ önceleyen mevzuatlarıyla kurulmuşlardı. Takımlarında yer alan ve yalnızca bu hastanelere özgü mühendisler ve tabiplerle tüm Türkiye’yi kapsayan saha çalışmaları gerçekleştiriliyor, SSK tıp kongrelerinde bilimsel sunumlarıyla öne çıkıyorlardı. Şimdi yeni kurumlar olmasına karşın Türkiye’de endüstriyel toksikoloji alanında bilhassa çözücü etkilenmeleri ve ağır metal zehirlenmelerine yönelik milletlerarası katkı gücü olan çalışmalar yapılıyordu.

1980 DARBESİ DEVRİNDE DAHİ KAPATILMADILAR: İş psikolojisi, teneffüs işlevleri laboratuvarları, endüstriyel toksikoloji laboratuvarı, işitme işlevleri laboratuvarı, iş hijyeni laboratuvarı üzere ülkenin şimdi tek örneği olan laboratuvarlar içeriyorlardı. 1970’li yıllarda dahi akü fabrikalarında kurşun zehirlenmelerine, döküm atölyeleri ve madenlerde silikozis sıkıntısına, ayakkabı imalatı ve metal eşya üretiminde çözücü zehirlenmelerine, radyoaktif etkilenmelere, mesleksel kanserlere müdahale ettiklerine dair çok sayıda yayın ve bilgi bulunmaktadır. Hastaneler birinci büyük darbeyi 1980 açık faşist müdahalesi yıllarında aldılar. Geniş kitlelerin ekonomik ve toplumsal hakları kısıtlanırken ‘işçinin sağlığı’ temelli bir yapılanmanın darbe yememesi düşünülemezdi. Süreçten, işçilerinin yüzde 80’inin ellerinden alınması, mesleksel rehabilitasyon ünitelerinin kapatılması, kontrol yetkilerinin ellerinden alınmasıyla kurtulamadılar. Her iki hastane de örneği az görülen biçimde cezalandırıldılar; Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesi o periyot için kentin dışında görülen Güvercinliğe, İstanbul Meslek Hastalıkları Hastanesi var olan binasının beşte biri boyutlarında Süreyyapaşa Hemşire Okulu’na sürüldü. Fakat 1980 darbe periyodunda dahi kapatılmadılar.

SON 5 YILDA ANKARA MESLEK HASTALIKLARI HASTANESİNİN TÜM LABORATUVARLARI VE KIYMETLİ TAKIMLARI DAĞITILARAK KAPATILDI: 1998 yılındaki ‘İşçi Sıhhati ve İş Güvenliği Kongresi’ her iki hastane için de bir alana dönüş noktası oldu. Hastaneler tekrar teknoloji yatırımları ve işçi takviyesi almaya başladılar. İş psikolojisi, endüstriyel toksikoloji, teneffüs işlevleri laboratuvarları günün teknolojisine uygun biçimde yenilendi ve Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesi yeni binasına taşındı. Fakat taarruzların başlaması gecikmedi. Kısa müddet içerisinde Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesi gereği olmadığı halde başka hastaların da kabul edildiği bir hastaneye çevrildi. Kar etmiyor olma garip mazeretiyle tekraren kapatılma söylentileri çıktı ve her seferinde hassas sendika, meslek odaları ve sivil toplum kuruluşlarının takviyesiyle korunabildiler. Son 5 yılda Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesi’nin tüm laboratuvarları ve değerli takımları dağıtılarak kapatıldı. Neden yapıldığı anlaşılmamakla birlikte bir yıla yakın kapalı kalan hastane tekrar açıldı fakat fonksiyonsuz, laboratuvarız ve hedefsiz olarak. Daima eksiklerinin giderileceği söz edilmekle birlikte hala genel hastane rolü yüklü olarak sürdürülmektedir.

BAŞARI CEZALANDIRILIYOR, BAŞARISIZLIKSA ÖDÜLLENDİRİLİYOR: İstanbul Meslek Hastalıkları Hastanesi hiçbir manalı münasebet gösterilmeden Süreyyapaşa Eğitim Araştırma Hastanesi’nin bünyesine katıldı. Müstakil hastane özellikleri gasp edildi ve alan hakimiyetini yitirmesi sağlandı. Gruplarının alana çıkması yasaklandı. Bugün kalan fonksiyonlarını de sekteye uğratacak bir büyük darbe daha vuruluyor. 1986 yılından bu yana kullandığı bina, Süreyyapaşa Hastanesi tarafından işgal edilmektedir. Süreyyapaşa Hastanesi’nin zelzele güçlendirme çalışmaları mazeret edilerek, Çok İlaca Dirençli Tüberküloz Kliniği Meslek Hastalıkları binasına taşınmak isteniyor. Öncelikle Süreyyapaşa Hastanesi’nin sarsıntı güvenliği olmayan binalara sahip olduğu 15 yıldır bilinen bir gerçek. Bu mühlet içerisinde vilayet yöneticileri tüm ikazlara karşın gerekli tedbirleri almadılar. Örneğin; blokların sırayla güçlendirilmesi ya da yeni binaların yapılması teklifleri daima sümen altına atıldı. Yanılgılı idarelerin yol açtığı sorunun bedeli personel sıhhatine ödettirilmeye çalışılıyor. İstanbul Meslek Hastalıkları Hastanesi’nin binası, büyük kısmı hastanenin öz kaynaklarından karşılanarak 2010 yılında güçlendirilmişti. Yani son yıllarda sıkça rastlandığı üzere muvaffakiyet cezalandırılıyor başarısızlıksa ödüllendiriliyor.

MESLEK HASTALIKLARI HASTANESİ’NE GÖZ DİKİLMESİ ARKA NİYETTİR: Ayrıyeten bulunan tahlil aslında personel düşmanlığı, bağcı dövmek niyetinin açık sözü; yalnızca 70 yataklı bina Süreyyapaşa üzere 600 yataklı dev bir hastanenin yarasına merhem olamayacaktır. Türkiye’de 300’ü İstanbul’da bin 500’den fazla hastane bulunmakta. İstanbul hastanelerinin 50 bin yatağı için yatak doluluk oranı yüzde 50’nin altındayken ve Heybeliada Sanatoryumu boş tutulurken, Meslek Hastalıkları Hastanesi’ne göz dikilmesi arka niyettir. Çok İlaca Dirençli Tüberküloz Kliniği’nin taşınmaya çalışılmasıysa başlı başına, düşünülmeksizin atılan bir adım olduğunu göstermektedir. İstanbul Meslek Hastalıkları Hastanesi silikozis hadiselerinin hala başvurduğu bir hastanedir ve birebir vakitte her yıl binlerce işe giriş ve periyodik muayene için tetkik, yani sağlıklı insan başvurusu almaktadır. Silikozis olaylarının tüberküloza yatkınlığı, aslında ziyan görmüş akciğerleri düşünülünce ölümcül sonuçlar doğuracaktır. Sağlıklı beşerlerle, dirençli tüberküloz hadiselerinin birebir çatı altında kıymetlendirilmesi, Türkiye’de yalnızca bu hastanede gerçekleştirilen ağır metal zehirlenmeleri tedavisi için dahi yatak ayrılmaması da sayılırsa bir seferde üç değerli toplum sıhhati yanılgısı başarılmaktadır. Meğer yıllardır atıl durumda kalan Heybeliada Sanatoryumu’nun en azından muhakkak bir kısmı süratle onarılarak dirençli tüberküloz olayları için tahsis edilebilir.

MESLEK HASTALIKLARI HASTANELERİ DESTEKÇİLERİ YA DA ÇALIŞANLARI EN ALTTA KALANLARIN YANINDADIRLAR: Meslek hastalıkları hastaneleri, şuurlu, özverili doktorların, mühendislerin, emekçilerin, sendikacıların gayretleriyle ayakta kalmış ve sayısız insanın hayatına dokunmayı başarmıştır. En altta kalanları, yalnızca ekonomik sömürüye uğrayanları değil, sıhhati dahi vahşice sömürülenleri, iş cinayetlerine uğrayanları muhafazaya çalışan bir sıhhat kuruluşudur. Meslek hastalıkları hastaneleri o denli hastanelerdir ki destekçileri ya da çalışanları kendilerini siyasi yelpazenin neresinde tanımlarsa tanımlasınlar en altta kalanların yanındadırlar. Tabipler, mühendisler, çalışanlar, sendikacılar, çalışanlar bunu yaparken bir memurunun tabir ettiği üzere ‘işçi sınıfı için, Allah isteği için, halk için’ çalışmışlardır.

ANT OLSUN Kİ O HASTANELERİ TEKRAR KURACAĞIZ: Bir tarih, güçlü bir kurumsal kültür ortadan kaldırılıyor. İstanbul’un tek meslek hastalıkları hastanesi, personel sıhhati alanında esirgeyici hekimliğe dayanak veren tek hastanesi ortadan kaldırılıyor. Şuurlu kurumsal patronun, personelin hastanesi ortadan kaldırılıyor. İş kazaları ve meslek hastalıkları her yıl binlerce insanın vefatına, sakatlanmasına yol açarken tahlil bulmak ismine gayret harcayan bir kurum ortadan kaldırılıyor. Lakin ant olsun ki o hastaneleri bu ülkenin, beşere hassas, hayata hürmet duyan patronu, emekçisiyle, doktoru, sıhhat çalışanlarıyla, memuru bürokratıyla, bilim insanlarıyla, siyasetçisiyle tekrar kuracağız. Daha güçlü kuracağız.