SUDAN’DA TÜRK ÇİFT ÇATIŞMANIN ORTASINDA KALDI

SUDAN’da iç savaşın ortasında kalan Şükrü Tapan ve eşi Leyla Tapan, tahliye seferiyle İstanbul’a getirildi. Günlerce çatışmanın ortasında yaşadıkları apartmanda mahsur kalan çift o anları da görüntüledi. Bir dokumacılık firmasında yönetici olarak çalışan Şükrü Tapan, “Bütün binaların giriş katları bombalanmıştı, klimalar, trafolar patlatılmıştı. Dükkanlar yağlanmıştı, cesetler vardı, araçların içinde beşerler vurulmuştu. Yollar daima kapalıydı. İnternet yok, bağlantı yok. Eşim çok etkilendi. Daima ‘Hakkınızı helal edin’ dedik lakin bunu söylemek çok kötü” dedi. Leyla Tapan ise “O meçhullüğü yaşamak bana çok acı verdi. Vatanımıza, çocuklarımıza kavuşur muyuz diye çok düşündüm. Biz otomobillere bindik ancak gerimizde halk kaldı. Orada yaşayan beşerler var, onları düşünüyorsunuz” diye konuştu.

Sudan‘da iç savaş nedeniyle mahsur kalan Türk vatandaşlarının tahliyesi başladı. Birinci kafilede tahliye edilenler ortasında Şükrü Tapan (60) ve eşi Leyla Tapan (57)  çifti de vardı. Bir dokuma firmasında yönetici olarak çalışan Şükrü Tapan, 19 Şubat’ta iş için Sudan’a gitti. Kalp rahatsızlığı nedeniyle eşini yalnız bırakmak istemeyen Leyla Tapan da 1 ay sonra 18 Mart’ta Sudan’a gitti. Yaklaşık 1 ay geçmeden Hartum’da araçların sayısı azaldı, çatışmalar başladı. Günlerce çatışmanın ortasında yaşadıkları apartmanda mahsur kalan çift, 18 Nisan’da Hartum’da bir otelin sığınağında hayat gayreti verdi. Addis Ababa Türk Büyükelçiliklerinin tertibiyle, birinci olarak karayoluyla Etiyopya hududuna getirilen kafilede yer alan çift, daha sonra Türk Havayolları aracılığı ile Addis Ababa Bole Milletlerarası Havalimanı’ndan dün 01.00 sıralarında İstanbul’a getirildi. Öte yandan savaşın ortasında kalan çifti, İstanbul’daki meskenlerinde Sudanlı manevi kızları olan ve özel bir hastanede tercüman olarak çalışan Arafa İbrahim Hasan(36) da bekliyordu. Yaşadıkları endişe dolu günleri cep telefonu kamerasıyla kayıt altına alan çift, yaşadıklarını DHA muhabirine anlattı.

“SAĞIMIZA SOLUMUZA BOMBALAR DÜŞÜYORDU”

Bir dokumacılık firmasında yönetici olarak çalışan Şükrü Tapan, “1974 yılından beri dokuma işi ile uğraşıyorum. 19 Şubat’ta Sudan’a gittim, 1 ay sonra 18 Mart’ta eşim geldi. Araçların azaldığını ve hareketlilik olduğunu fark ettik. Tedirgindim ancak yeniden de işe gittim. ya sağımıza ya da solumuza bomba düşüyordu, binalar yıkılıyor, gerimizdeki benzinlik patlıyordu. Hasebiyle kaygımız yükseldi. Baktık uçaklar da tutuşmaya başladı. Ne yapacağımızı bilemedik. Acil durum olarak iletiler gelmeye başladı. Apartmanda kimse kalmadı. Olağan Sudanlı vatandaş kalmadı. Aşağı indik fakat askerlerle karşı karşıya kaldık. Suyumuzu ve çantamızı aldık lakin pasaportumu unuttum. Canımızı kurtarmak için çıktık ve otele gittik. Bütün binaların giriş katları bombalanmıştı, klimalar, trafolar patlatılmıştı. Dükkanlar yağmalanmıştı, cesetler vardı, araçların içinde beşerler vurulmuştu. Yollar daima kapalıydı. İnternet yok, bağlantı yok. Eşim çok etkilendi. Daima ‘Hakkınızı helal edin’ dedik lakin bunu söylemek çok berbat. Otelden sonra bir kampın içine götürüldük. Türk Havayolları işçilerine teşekkür ederim. Çocuklar gelip pasaportum olmamasına karşın beni yolcu tarafına geçirdi. Bir saatlik yolcuğun akabinde Addis Ababa’ya iniş yaptık. Allah’ım çok şükür medeniyet gördük, insan gördük” diye konuştu.

“HALK ÇARESİZLİK İÇERİSİDE”Eşinin kalp rahatsızlığı nedeniyle Sudan’a giden Leyla Tapan, “O meçhullüğü yaşamak bana çok acı verdi. Vatanımıza, çocuklarımıza kavuşur muyuz diye çok düşündüm. Biz otomobillere bindik lakin ardımızda halk kaldı. Orada yaşayan beşerler var, onları düşünüyorsunuz. İki küme savaş içinde fakat halk çaresizlik içerisinde. Bütün eziyeti halk yaşıyor. Mukadderatının vermiş olduğu zulümü yaşıyor” halinde konuştu.

“ÇARESİZLİĞİMİZE AĞLADIM”

Şükrü ve Leyla Tapan çiftinin Sudanlı manevi kızları Arafa İbrahim Hasan ise, “Evde yaşlı annemiz, teyzemiz var. 5 tane çocuk var. ‘Nereye gideceğiz’ diyorlar. Nitekim anne babamı görmüş üzere hüngür hüngür ağladım. Memleketimin çaresizliğine ağladım. Bizi müdafaaları yerine bizi ezmelerine ağladım. Ağlamaya devam edeceğim, Allah’a sığınıyorum” dedi.

– İstanbul