Murat Karayalçın’dan ‘Kamu Halk İş Birliği Modeli’ Önerisi: “Ne Yapacaksak Halkımızla Yapacağız, Yapmalıyız, Umudumuz Halkımızdır”
Eski Dışişleri Bakanı, eski Ankara Büyükşehir Belediye Lideri Murat Karayalçın, İkinci Yüzyılın İktisat Kongresi’nde; kamu projelerinde ‘kamu halk iş birliği modeli’nin uygulanmasını önererek “Halkın sahiplendiği projeler, halkın karar ve uygulamasında yer aldığı projeler süratle biter. Şayet GAP’ta toprağına su bekleyen çiftçiler tıpkı Batıkent’te, Dikmen Vadisi’nde olduğu üzere örgütlenmiş olsalardı, Devlet Su İşleri yahut GAP idaresi ile bir müzakere sürecinin içine girselerdi, birlikte karar alsalardı, o projeler de bitecekti. Ne yapacaksak halkımızla yapacağız, yapmalıyız. Umudumuz halkımızdır” dedi.
İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından düzenlenen İkinci Yüzyılın İktisat Kongresi, 6’ncı gününde “Sadakate Davet” oturumuyla devam ediyor.
Kongrenin bugünkü oturumunda eski Dışişleri Bakanı, eski Ankara Büyükşehir Belediye Lideri Murat Karayalçın konuşma yaptı. Karayalçın, ‘kamu halk iş birliği modeli’ teklifini anlattı.
Karayalçın’ın konuşmasından öne çıkan başlıklar şöyle:
“KİMİ KAMU PROJELERİNİN TOPLUMSAL AMAÇ KİTLELERİNİ SAPTAMAK ÇOK KOLAY DEĞİLDİR: Yeni bir proje idare modeli teklifini sunmak istiyorum. İster devlet olsun ister belediye olsun kamunun her projesi topluma hizmet hedefini taşımaktadır. Lakin kimi kamu projelerinin toplamsal gaye kitlelerini saptamak çok kolay değildir. Hatta olanaksızdır. Bu türlü bir tanımlamanın yapılması kelam konusu olamamaktadır.
HEDEF KİTLESİ KOLAY BİÇİMDE TANIMLANIYORSA BEN BU CİNS PROJELERE SABİT TOPLAMSAL TABANLI PROJELERDİR: Şayet bir projenin toplumsal maksat kitlesi kolay biçimde tanımlanıyorsa ben bu cins projelere sabit toplamsal tabanlı projeler diyorum. Örneğin; 55 bin konutun yapıldığı 300 bin insanın yaşadığı Batıkent Projesi, 1 milyar dolarlık o tarih itibariyle sabit toplumsal tabanlı bir projedir. Batıkent’i Kızılay’a bağlayan 300 milyon dolarlık saatte 55 bin kişiyi taşıyan metro projesi sabit toplumsal tabanlı bir proje değildir. İki farkı söz etmek için söyleyeyim.
HEP KAMU ÖZEL İŞ BİRLİĞİ MODELİNİ DUYUYORUZ: Gaye kitle olan proje halkı örgütlenmeli, nasıl olursa olsun örgütlenmeli. Tercihen kooperatifler biçimde örgütlenmeli. Kamuyla proje halkı örgütlü bir biçimde örgütlü diyaloğa girmelidir. Diyalog kamunun ve proje halkının, örgüt temsilcilerinin, belediyenin yahut bakanlığın temsilcilerinin içinde eşit sayıda yer alacağı proje karar heyetlerinde yapılmalıdır. Örgütlü diyalog müzakere ve karar alma halinde olacaktır. Sonra da buna dayalı olarak ortak karar alınacak. Eşit seviyede. Bu bir kamu halk iş birliği modelidir. Daima kamu özel iş birliği modelini duyuyoruz. Bir öbür model olarak bunu kıymetlendirmemiz gerekiyor.
TOPLUMSAL MEŞRUİYET KAZANDIRACAKTIR: Kamunun ve halkın iş birliği o projenin müddetiyle hudutla olabilir. Sadece o projenin tasarımlanmasında ve uygulanmasında kamu ile halk iş birliği yapabilirler. Proje tamamlandığında o iş birliği sona erebilir ya da o projenin senaryosuna nazaran kamunun ve halkın iş birliği işletmecilik etabında da devam edebilir. Bu model her projenin sahip olması gereken teknik iktisadi yapılabilirliğin yanı sıra bir de toplumsal yapılabilirlik, toplumsal meşruiyet kazandıracaktır.
HALKIN SAHİPLENDİĞİ PROJELER HALKIN KARAR VE UYGULAMASINDA YER ALDIĞI PROJELER SÜRATLE BİTER: Neden Fikirtepe 15 yıldır bitmiyor, neden Dikmen Vadisi Projesi iki yılda tamamlandı? Sorduğum soruların cevabı şudur; halkın sahiplendiği projeler halkın karar ve uygulamasında yer aldığı projeler süratle biter. Şayet GAP’ta toprağına su bekleyen çiftçiler tıpkı Batıkent’te, Dikmen Vadisi’nde örgütlenmiş olsalardı toprağına su bekleyen çiftçiler Devlet Su İşleri yahut GAP İdaresi ile bir müzakere sürecinin içine girselerdi, birlikte karar alsalardı; şayet Fikirtepe’de nitelikli ve sarsıntıya güçlü konut bekleyen hemşehriler İstanbul Büyükşehir Belediyesi ve Etraf ve Şehircilik Bakanlığı ile Dikmen Vadisi’nde olduğu üzere örgütlü diyalog içine girmiş olsalardı, birlikte tasarlamış olsalardı o projeler de bitecekti. Yani ne yapacaksak halkımızla yapacağız, yapmalıyız. Zira umudumuz halkımızdır.”