Diyarbakır'da depremzedelerin dramı: Hasarlı konutlarında mahsur kaldılar

Diyarbakır’da depremzedelerin dramı: Hasarlı konutlarında mahsur kaldılar

DİYARBAKIR’da Halime Pehlivan’ın (73), Bağlar ilçesinde 2 yıl evvel aldığı konutunun olduğu 8 katlı apartman, Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde orta hasar gördü. Hasar nedeniyle giremediği, bir mühlet evvel ölen eşiyle hatıralarının olduğu konutunun önüne yaklaşık 2,5 aydır gelip oturan Pehlivan, “Her sabah buraya geliyorum, tahminen ‘Evinize girebilirsiniz’ derler diye bekliyorum. Kimse bir şey söylemiyor. Ağlayıp gidiyorum. Tek kaldım, çocuklarım da yok” dedi.

Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin vurduğu Diyarbakır’da, 1’i boş 7 bina yıkıldı. Kent genelinde 414 kişi hayatını kaybederken, 912 kişi de yaralandı. Eski konutunda asansör olmadığı için 2021’de kalp rahatsızlığı bulunan eşi Abdüllatif Pehlivan (84) için Bağlar ilçesi Mevlana Halit Mahallesi Cengizler Caddesi’ndeki 8 katlı Şahin 2 Apartmanı’nın 4’üncü katındaki daireyi satın alan Halime Pehlivan, bundan 1 hafta sonra eşini kaybetti. Yalnız yaşamaya başlayan Pehlivan’ın apartmanı 6 Şubat’taki zelzelelerde ağır hasar aldı. Yalnız olduğu ve korktuğu için çadıra gitmeyen Pehlivan, vakit zaman komşularında ve yeğeninde kalmaya başladı. Pehlivan, yaklaşık 2,5  aydır, hasarlı binanın önüne gelip oturuyor.

‘HER SABAH GELİYORUM’Her sabah apartmanın önüne geldiğini söyleyen Pehlivan, “Belki biri ‘Evinize girebilirsiniz’ der diye  bekliyorum. Kimse bir şey söylemiyor. Ağlayıp gidiyorum. Konut hasar alınca sokakta kaldım. Sarsıntıdan iki yıl evvel bu konutu eşim için aldım. Öteki konutta asansör olmadığı için, rahatça eşimi hastaneye götüreyim, diye aldım. Kalp rahatsızlığı vardı. Bu konutta bir hafta kalmadı vefat etti. Ben tek kaldım, çocuklarım da yok. Sarsıntı gecesi evdeydim. Sabaha karşı sallanmaya başladım. Şiddetli bir formda kalktığım vakit yere düştüm. Kalktım kapıya yetiştim. Kapıyı açtım baktım herkes kaçıyor. Ben de kaçtım. Kalacak yerim yok, bir yeğenim var. Bazen onda kalıyorum. Gündüz de gelip konutumun önünde kalıyorum. Konutuma giremiyorum şayet yıkacaklarsa yıksınlar ya da meskenime gireyim. Sokakta mahvoldum. Birinci günler hiç kimsenin yanına gitmiyordum. Bana ‘Çadıra git’ dediler ben yalnız olduğum için korkuyordum, gitmedim. Bana yardımcı olmalarını istiyorum” diye konuştu.

Kaynak: Demirören Haber Ajansı / Yakup Altay – Hayat