Depremzedeler yaşadıklarını unutamıyor
Kahramanmaraş merkezli sarsıntılardan sonra Mersin’e gelmek zorunda kalan depremzede vatandaşlar, o günü unutamıyor. Kimi, devletin sağladığı tesislerde kimisi ise tanıdıklarının yanında bu süreci atlatmaya çalışırken, hala yaşadıklarını anlatırken gözleri doluyor. Depremzede Hayat Koşar, hala zelzelesi yaşadıklarını belirterek, “Psikolojik olarak hepimiz çok kötüyüz. Her gün o zelzele saati geldiği vakit direk uyanıyorum” dedi.
6 Şubat’ta Kahramanmaraş merkezli meydana gelen zelzelelerde 11 vilayet büyük ölçüde etkilenirken, binlerce vatandaş hayatını kaybetti. Çok sayıda mesken enkaz yığınına dönerken, yüzlerce vatandaş etraf vilayetlere gitmek zorunda kaldı. Sarsıntının üzerinden 2 ay geçerken, depremzedeler hala yaşadıkları kabul dolu o günü unutamıyor. Hatay’ın Antakya ilçesinden Mersin’in merkez Akdeniz ilçesine bağlı Kazanlı Mahallesinde buluna kız kardeşlerinin yanına gelen Hayat Koşar ile Neval Dalgıç da o depremzedelerden yalnızca ikisi.
“Halen zelzelesi yaşıyorum üzere hissediyorum”
Yaşadıklarını anlatırken gözleri dolan Hayat Koşar, sarsıntı sırasında Antakya’nın Kuzeytepe bölgesinde yaşadıklarını söyledi. Zelzele gecesi eşi ve çocuklarıyla birlikte konutta olduğunu kaydeden Koşar, “Kızım hastaydı o gün, bende onun yanında uyumuştum. Gece birden sallantılara uyandık. Her şey düşmeye başladı. Ben ‘tamam dedim bizim mezarımız burada.’ Eşim oğlumu uyandırmak için başka odaya geçti. Ben de kızımla onlar gelmeden dışarı çıkmadım. Oğlum ile eşim içeride öleceklerse, bende birlikte öleyim ki bir şey görmeyim fikrindeydim. Konutumuz müstakil konut olmasına karşın güç anlar yaşadık. Balkon kapısından dışarı çıkabildik. Etrafta yıkılan konutların enkazların üzerine basarak kaçtık. Daha sonra yakın akrabalarımızı dışarı çıkarmak için çalıştık. Hala sarsıntısı yaşıyorum üzere hissediyorum. Baktığım her yanda çığlıklar vardı, meskenler yıkıldı, elektrikler kesildi” diye konuştu.
“Deprem saati geldiğinde çabucak uyanıyorum”
Depremi bir an olsun unutamadıklarını vurgulayan Koşar, “Her gün o zelzele saati geldiği vakit direk uyanıyorum. Ruhsal olarak hepimiz çok kötüyüz. 2 üniversiteli öğrencim var. Onların da psikolojisi makus. Zelzeleden 3-4 gün sonra hasta olunca Mersin’e hastane için geldik. Ondan sonrada zati dönemedik. Biz tabiki geri dönmek istiyoruz. Orası bizim çok sevdiğimiz memleketimiz. Orası 4-5 mezhebin yaşadığı bir yer. Oraya döneceğiz fakat enkazlar kalkıp, başımızı sokabileceğimiz bir mesken olması gerekiyor. Hatay’ın tekrar eskisi üzere hoş olmasını diliyorum. Buraya geldik lakin aklımız Hatay’da. Sevdiklerimiz orada. Memleketimize dönmek istiyoruz” formunda konuştu.
“Mezarımız burası olacak dedim”
Neval Dalgıç da Hatay’ın Antakya ilçesine bağlı Kuzeytepe bölgesinde yaşadıklarını söz etti. Zelzelede meskenlerinin büyük hasar gördüğünü söyleyen Dalgıç, “Zor canımızı kurtardık. Kapıyı kırarak dışarı çıktık. Yaşadıklarımızı artık anlatamıyorum. Sarsıntı anında konutun içinde duramadık, kapıya tutundum. Sarsıntı durunca kaçmak için kapıya yöneldik lakin orası çökmüştü. Düşen taşlarla kapıyı kırıp, çıkabildik. Kapı açılmayınca ben eşime ‘eyvah mezarımız burada olacak. Odadan çıktık fakat kapıdan çıkamayacağız.’ Kilidi kırarak çıkabildik” sözlerini kullandı.