Depremzede Gülay Çalışkan: ‘Malatya’ya gittikten sonra ne konutum ne konteynerim var. Kalacak yer yok. İlgilenen kimse yok.’

HABER: EMRE SERCAN İKE – KAMERA: AZİZ METİN TURAN

Malatyalı depremzede Gülay Çalışkan, ” Malatya‘ya gittikten sonra ne konutum ne konteynerim var. Kalacak yer yok. İlgilenen kimse yok. Zelzelede anladım ki güç, kuvvet lazımmış ve adam lazımmış. Kimse sormadı; ‘Aç mısın, susuz musun’. Altı bireye yalnızca bir ekmek verdiler. O da iki gün sonra. Bunları Malatya’da birebir yaşadım. Demesinler ki ‘İlgilendik’, kimse ilgilenmedi” dedi.

Kocaeli’nde bugün Millet İttifakı Cumhurbaşkanı Adayı ve CHP Genel Bakanı Kemal Kılıçdaroğlu ve YETERLİ Parti Genel Lideri Meral Akşener’in mitingine gelen Malatyalı depremzede Gülay Çalışkan, sarsıntı sonrası yaşadıklarını anlattı. Çalışkan, şöyle konuştu:

“Yaşadıklarım çok berbattı. Üç gün dışarıda kaldık. Kar yağıyordu. Aç, susuz dışarıdaydık. Sığınacak yerimiz yoktu. Üç gün sonra kız kardeşimin eşi kurtardı bizi. Onun yardımıyla biz çıktık. Hiçbir yardım görmedik. Çocuklarım, eşim, annem, babamla ne zorluklarla buraya geldik. Burada kız kardeşimin konutunda kalıyoruz. Haziran’dan sonra geri gideceğiz. Kızım üniversite, oğlum; ortaokul imtihanına girecek.

“BEN İKİ TANE GENÇ YETİŞTİRİYORUM. KENDİMDEN BİLE VAZGEÇTİM”

Malatya’ya gittikten sonra ne meskenim ne konteynerim var. Kalacak yer yok. İlgilenen kimse yok. Zelzelede anladım ki güç, kuvvet lazımmış ve adam lazımmış. Kimse sormadı; ‘Aç mısın, susuz musun’. Altı bireye yalnızca bir ekmek verdiler. O da iki gün sonra. Bunları Malatya’da birebir yaşadım. Demesinler ki ‘İlgilendik’, kimse ilgilenmedi. Üç gün boyunca o karda, kışta ayağımızda terliklerle durduk. Yıkılan tahta modülleriyle eşim ateş yakıyordu ki ısınalım. Buraya geldiğimizde hepimiz enfeksiyon kapmıştık. Zira tuvaletin yanında yatmak zorundaydık. Çok sıkıntı durumdaydık. Artık de hazirandan sonra ne yapacağımı bilemiyorum. Sayın Cumhurbaşkanım Kılıçdaroğlu, lütfen yardım edin bize. Maddi, manevi takviye istiyorum. Ben iki tane genç yetiştiriyorum. Kendimden bile vazgeçtim. Annem, babam rahatsız. Şu anda kız kardeşimin meskeninde kalıyoruz ancak nereye kadar? Diyecek kelam bulamıyorum artık. Bir umutla geldim. İnşallah, umudumu kaybetmeyeceğim. Sayın Liderime da güveniyorum.”