Babadan kalma atölyesinde, kullanılmayan giysilerin iplerinden yolluk ve kilim üretiyor
Bilecik‘in Pazaryeri ilçesinde, emekli olduktan sonra gençliğinde babasından öğrendiği dokumacılığa başlayan Hüseyin Özgök, köyündeki küçük atölyesinde eski giysilerin iplerini kullanıp yolluk ve kilim imal ediyor.
Bozüyük ilçesinde uzun yıllar fabrikalarda emekçi olarak çalıştıktan sonra 2011 yılında emekliye ayrılan 59 yaşındaki Özgök, Pazaryeri ilçesine bağlı Karaköy’deki babaevinde bulunan atölyesinde 12 yıldır dokumacılık yapıyor.
Özgök, müşterilerinin getirdiği örgü kazak, hırka, yelek üzere giysiler ile kumaşların atölyede eşi tarafından çıkrıkta sarılmasının akabinde tezgahta farklı renk ve desenlerde yolluk ve kilim dokuyor.
Metre hesabı çalışan Özgök, 40 metrekarelik atölyesinde tamamladığı siparişleri müşterilerine teslim ediyor.
Hüseyin Özgök, AA muhabirine, emekli olduktan sonra gençlik hayalini gerçekleştirmek için Karaköy’deki dokuma atölyesinde 1960’lı yıllardan kalma tezgahlarda çalışmaya başladığını söyledi.
Askerden döndüğü 1982’den itibaren hem fabrikada çalıştığını hem de babasının yanında tezgahta kilim dokuduğunu belirten Özgök, “Baba mesleğini devam ettirmek istiyordum. Emekli olduktan sonra kendimi büsbütün bu işe adadım. Eski tezgahlar vakitle aşınmaya başlayınca yeni tezgahlar aldım.” dedi.
Özgök, eski giysilerin iplerini ilmek ilmek dokuyup siparişleri teslim ettiğini anlattı.
Dokuma kilim ve yolluklara ağır ilgi olduğunu söz eden Özgök, şöyle konuştu:
“Ninelerimiz, teyzelerimiz, ablalarımız kullanılmayan örgü kazak, hırka ve yelekleri söküp getiriyor. İpleri eşim, çıkrıkta yumak haline getiriyor. Ben de desen olarak dokuyorum. Bir kilimde 350 ip var, her birini takip etmek zorundasın. Koptuğu vakit kendisini gösteriyor. İncelik isteyen bir iş. Dokumana, kopuklarına ve nakışlarına dikkat edeceksin. Dokuduğun kilim nasıl bir kilimse ona nazaran dikkat etmelisin. İsteğe ve renklerine nazaran dokuyorum. Oturma kümelerinin üzerine serilecek örtü, seccade, kilim, yolluk ve şark köşelerinde sergilenmek üzere kilimlere dönüştürüyorum. 1 ila 3 metre uzunluğunda dokuyabiliyorum, tezgahlarım ona nazaran. Günlük 6 metre dokurum. Bunun yanında penye, kazak, tişört, forma ve kumaş üzere kıyafetlerden de sipariş üzerine farklı desenler dokuyorum.”
“Sağlığım elverdiği sürece dokumaya devam edeceğim”
Özgök, köylülere ve dostlarına dokuduğu kilimleri gören İstanbul, Bursa ve Yalova’dan birtakım şahısların, konutlarında kullanmadıkları giysileri söküp iplerini kargo yoluyla kendisine gönderdiğini lisana getirdi.
Çevre köylerdeki birçok meskende bulunan kilimlerin çoğunluğunu babasının ve kendisinin dokuduğunu aktaran Özgök, şunları kaydetti:
“Birçok köyde kilim, yolluk ve namazlık vardır. Bunların çoğunluğu bizim tezgahımızda dokunmuştur. Sıhhatim elverdiği sürece dokumaya devam edeceğim. Müziksiz yapamam, sesini de biraz fazla açarım. Burada bir tarafıyla gerilim atıyorsun ve dışarıyla bütün ilişkilerini koparıyorsun. Kendi dokuduğum kilimi unutmam, gördüğüm vakit da kendimle gurur duyuyorum. El emeği göz ışığı emeğimi görmek hoş. Nakış nakış işledikten sonra ortaya çıkan yapıtların beğenilmesi ve ilgi görmesinden memnunum. Çeyizliklere de kilim dokuyorum. Hem o kullanılmayan kıyafetleri kıymetlendirmiş hem de o eskiyi yaşatmış oluyorum.”