Artvin'ndeki Yusufeli Barajı Nedeniyle Evsiz Kalan Vatandaş: "Su Geldi, Kapımıza Kadar Dayandı"

Artvin’ndeki Yusufeli Barajı Nedeniyle Evsiz Kalan Vatandaş: “Su Geldi, Kapımıza Kadar Dayandı”

UĞUR İSTANBULLU

Artvin‘in Yusufeli ilçesinde yapımına 2013 yılında başlanan ve planlanandan 4 yıl sonra tamamlan barajın suları ilçe merkezine kadar ulaştı. Yusufeli’nin yeni yerleşim yerinde iş yeri ve konut sahibi olamayan vatandaşlar ise diğer seçenekleri olmadığı için eski yerleşim yerinde yaşamaya devam ediyor. Eski yerleşim yerinde bakkal dükkanı işleten Fatma Gül, “Su geldi, ağzımıza ve kapımıza kadar dayandı. Toz duman içinde kaldık, parke taşlarını kaldırıyorlar. Sular kesildi ve çöpleri aldırmıyorlar. Mağdur ve perişan durumdayız. Bize yukarda dükkan versinler, hak tanısınlar ki buradan gidelim. Yoksa gitmeyeceğim, burada suyun içinde boğulacağım” dedi.

Yusufeli Barajı nedeniyle yeni yerleşim yerine taşınan ilçenin eski sanayi sitesine ulaşan baraj suları yakın vakitte ilçeyi sular altına bırakacak olmasına karşın hala eski yerleşim yerinde yaşayan vatandaşlar ANKA Haber Ajansı’na konuştu.

“ANKARA’DAKİLER İŞİTSİN, EVSİZ KALDIM”

Evsiz kalan Cevahir Demirtaş, şunları söyledi:

“Doğuş şirketine konutumu sattım, geldim burada, Yusufeli’nde Yavuz Genç’in konutlarından iki daire aldım. Burada, Yusufeli’nde DSİ daireleri satın alınca ben de onlara dairelerimi sattım. Sonrasında, noter huzurunda, ‘3’üncü katta Cevahir Demirtaş ismine meskenin var’ dediler; lakin 20 gün sonra iptal ettiler. Ben de avukatıma verdim, artık de evsizim. Ağlamam geliyor, evsizim ve ortada kaldım. Bu sokakta bin bir çeşit beşerler vardı. Bakın, burada bakkallar vardı. Burasıda Yusufeli Kasabı’ydı. Artık bu sokakta yalnızca ben varım. Bana diyorlar ki ‘Niye gitmiyorsun’. Zira benim konutum yok, gidemiyorum. Üstte kiralar değerli. Üst çıksam nasıl geçineceğim, tekrar burada bir halde geçiniyordum. Buradan söylüyorum, Ankara’dan işitsinler. Süleyman Soylu’ya, İçişleri Bakanı’ma söylüyorum; benim elimden konutumu aldılar. 3’üncü kat, 7 numaralı daireyi vermişlerdi, iptal ettiler. Mahkemeye verdim, iptal oldu. Artık ise üst mahkemeye vereceğim. Yetkililer duysun sesimizi.

“SU GELDİ, KAPIMIZA AĞZIMIZA KADAR DAYANDI”

Bakkal Fatma Gül ise “Su geldi, ağzımıza ve kapımıza kadar dayandı. Toz duman içinde kaldık, parke taşlarını kaldırıyorlar. Sular kesildi ve çöpleri aldırmıyorlar. Mağdur ve perişan durumdayız, tamam mı? Bize yukarda dükkan versinler, hak tanısınlar ki buradan gidelim. Yoksa gitmeyeceğim, burada suyun içinde boğulacağım” dedi.

“YENİ YERLEŞİM YERİNDE AHIRIM OLMADIĞI İÇİN HAYVANLARIMA MEVCUT KONUTUMUN ALTINDA BAKIYORUM”

Besicilik yapan Yener Özer de şöyle konuştu:

“Şu an burada yaşıyoruz. Neden? Bir tek annem ve babama çıkmış mesken. Biz üç haneyiz ve kardeşim evli olmasına karşın üstte konut vermediler. Üstte da bir konutta üç hane yaşama bahtı yok. Artık kardeşimin çocukları var. Doğal olarak köyde okul yok ve köyde okutma talihimiz yok. Hatta kışın köye çıkma bahtımız yok, zira yollar kapanıyor. Hayvancılığı da lisana getirmek istiyorum. Şöyle ki köyde hayvan saklama bahtımda güç. Bir veteriner, köye çıkmak için bizden 2 bin lira para istiyor. Benim, hayvanım hastalanınca buraya indirme bahtım yok. Orada ya dereye atacağım ya da hepsi telef olup gidecek. Bizim burada, yakınlarda hayvancılık yapmamızın sebebi bundan. Zira burası kırsal kesim, taşlık bölge; kışın heyelan oluyor, kar yağıyor, köye çıkma bahtımız olmuyor. Bu yüzdende kışın burada saklıyoruz. Yazın aslında meramıza ve yaylamıza çıkıyoruz. Yeni yerleşim yerinde ahırımız olmadığı için mevcut olan konutumuzun altında hayvanlarımızı saklıyoruz.”

“BARAJ ÇALIŞMASI NEDENİYLE EVİMDEKİ HASARA BİÇİLEN 7 BİN 688 TL PARA YERİNE BANA BİN 800 LİRA ÖDEDİLER”

Bilgehan Demirkıran da yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Yusufeli Tek Kale köyünde yaşayan bir vatandaşım. Bir baraj süreci yaşadık. Bu süreç, 44 tane, kamulaştırma unsurlarının bilgilendirmesi ile başladı. Biz, bu 44 unsurun mağduriyetini yaşadık. Nasıl yaşadık? Süreçte şirketlerin yapmış olduğu faaliyetlerden mağduriyet yaşadık. Örneğin benim, Türkiye’nin en büyük ikinci viyadüğü dedikleri yerde, viyadüğün çabucak altında konutum vardı. Şirket geldi, orada faaliyet sürdürürken yerime ve meskenime ziyan verdi. Tarım ilçeye şikayette bulundum ve Tarım İlçe Müdürlüğü, 7 bin 688 TL ziyan verdiğine dair tutanak tuttu. Ben bu raporu kaymakamlıkta üst yazıyla belge haline getirip şirketten talep ettim bu parayı. Şirket, bu parayı ödememek için bir sene dolandırdı beni parayı ödememek için, ‘yarın gel’ kıssasıyla. Bir sene sonra Tarım’la şirket arasında ne olduysa rapordaki parayı bin 800 liraya düşürdü. Bu bin 800 TL parayı bana öderken de mahkemeye verilmemesi için ‘belge imza’ dendi ve ödendi bu para bana. 6 bin TL para, 2021 yılında viyadük için ödenen bu para elimden alınmış oldu.”

Bilgehan Demirkıran, daha sonra, Yusufeli Barajı nedeniyle yaşadıkları mağduriyeti anlattığı aldığı şiirini okudu.

Kaynak: ANKA / Lokal