Annesinin isteğiyle başladı, 65 yıldır devam ediyor

Ankara‘da 65 yıldır terzilik yapan 78 yaşındaki İdris Bayındır, mesleğini tutkuyla yapmaya devam ediyor. Dükkanında eskisi üzere terzilik işi olmadığını belirten Bayındır, çoğunlukla tamirat işleri yaparak günlerini geçiriyor.

Ankara’nın Beypazarı ilçesinde 60 yıldan uzun müddettir terzilik mesleğini yapmaya devam eden 78 yaşındaki İdris Bayındır, bölgedeki sayılı terzilerden bir tanesi. Eskisi üzere elbise ve ekip dikmeden yalnızca günlük tamirat işlerini yaparak geçimini sağlayan Bayındır, artık çırak yetişmemesinden ötürü terzilik mesleğinin biteceğini lisana getirdi. Çocukluğunda endüstrici olmayı istediğini lakin annesinin “Elbiselerini kim yıkayacak?” diyerek endüstride çalışmasını istemediğini söz eden Bayındır, babasının ise berber olmasını istediğini fakat çalışacak bir yer bulamadığı için terzi olmaya karar verdiğini belirtti. Beypazarı’nda 65 yıl boyunca çok sayıda çırak ve kalfa çalıştıran Bayındır, vakitle emekçi bulmanın zorlaştığını, gelen çırakların ise bir mühlet çalıştıktan sonra terziliğin “deli mesleği” olduğunu düşünerek ayrıldığının altını çizdi. Ramazan ayı boyunca mescitte de misyon aldığını lisana getiren Bayındır, “İmamı mihraba çıkartmadan bir dua ederim. Ramazan ayının birinci günü ve son gününde de ilahi söylüyorum. Cuma vakti yapılan dualar geri çevrilmiyor ve kabul oluyor” dedi.

Annesinin isteğiyle başladı, 65 yıldır devam ediyor

Seksen yaşına yaklaştığı için eskisi üzere süratli bir halde işlerini yapamadığını lisana getiren 65 yıllık terzi, işlerin kendisinden geçtiğini lakin kendisinin işlerden vazgeçmediğine vurgu yaparak, “Çocukken endüstrici olmayı düşünmüştüm. Komşumuz sanayiciydi, rahmetlik annem ‘Elbiselerini kim yıkayacak?’ diyerek benim endüstride çalışmamı istemedi. Babam da ‘berber olsun, sermayesi bir jilet, bir ustura. Çantasında makine olduğu sürece dağda, kırda ve bayırda para kazanır’ dedi. Annem de eli kuru, ayağı kuru terzi olsun. Evvelden kız verirken bile terzi olunca hiç lafını bile etmiyorlardı. Tabi berber olmam için de yer aradık fakat sonra bulamayınca babam ‘annenin dediği olacak’ dedi ve ben de terziliğe o denli başladım. Aşağı üst altmış yıldır de bu işin içindeyiz. Devam da ediyoruz. Haliyle hayatımdan mutluyum. Çoluk çocuğu yuvasından uçurduk. Oturacak bir meskenimiz var. Rabbim dükkanda verdi, emekli maaşımız da var” biçiminde konuştu.

Gelen “bu iş mecnun mesleğidir” diyerek kaçtı

On üç yaşında mesleğe başladığını ve 65 yıldır Beypazarlıların kıyafetlerini diken Bayındır, “Eskiden 2 çırak 2 kalfa sabahtan makası atar sabahtan akşama kadar iş o denli zaman daim ederdi. Lakin artık personel yok, özenen de yok. Bu işler de sistemler de değişti. Gelen çıraklar başta boş kumaşa iğne geçirerek başlardı daha sonra da ‘ya bu iş meczup mesleğidir’ der ve giderdi. Çocuğu ikna edemezdin lakin parmakları alışasıya kadar saniyede bir iğne geçirmek zorundasın. Zira eli ağır terzi düzgün para kazanamaz fakat şayet eli süratliyse bu meslekte yeterli para kazanır. Artık onun için özenen de yok. Kendi halimizde yaşayıp gidiyoruz. İki oğlum vardı, ikisine de bu mesleği öğrettim lakin ikisi de mesleği yapmadılar. Biri Avrupa’ya gitti geldi ondan sonra da mesleği yapmadı. Yani bu türlü garip bir meslek oldu” sözlerini kullandı. – ANKARA