23 yakının acısını yüreğine gömdü, öğrencilerini imtihana hazırlıyor
23 yakının acısını yüreğine gömdü, öğrencilerini imtihana hazırlıyor
Türkçe Öğretmeni Mehmet Gedik : “Öğrencilerim bana terapi üzere geliyor”
“Görevimin başında okulda öğrencilerimi amaca kilitlemek zorundayım”
“Onları hayatını kaybeden yeğenlerimin yerine koyup, başarılı olmaları benim acımı hafifletecek”
KARABÜK – Kahramanmaraş’ta kız kardeşi, eniştesi, yeğenleri olmak üzere 23 yakınını kaybeden Türkçe öğretmeni Mehmet Gedik, bütün acısını yüreğini gömüm, LGS’ye girecek olan öğrencilerinin yanına dönüm onların başarısı ile çabalıyor.
Öğrencilerini zelzelede hayatını kaybeden yeğenlerinin yerine koyan branş öğretmeni Gedik, ” Boşluk ve rehavet duygusu öğrencilerimizde gerilemeye neden oluyor. Bende bunu bildiğim için onların benden kaynaklı bir zahmet olsun istemedim. Onların sahiden geleceğe dönük bir biçimde düzgün bir Liseyi kazandıklarında ben çok daha keyifli olacağım. Zira onlara kendi yeğenlerimin yerine koyuyorum” dedi.
6 Şubat’ta Kahramanmaraş merkezli meydana gelen sarsıntıların acısını yaşayanlardan biri de Karabük’te Hoca Ahmet Yesevi İmam Hatip Ortaokulu’nda Türkçe öğretmeni Mehmet Gedik oldu.
Sabah namazına kalktığı sırada bir yakınından telefona gelen ‘Sizinkiler İyimi’ bildirisi sonrası ne olduğunu anlayamadan televizyonu açınca acı gerçekle yüzleşen Mehmet öğretmen, üzerindeki şoku atlatarak Kahramanmaraş’ta yaşayan anne ve ağabeyi ile yakınlarına ulaşmak için telefonuna sarıldı. Zahmetle ulaştığı ağabeyinden anne ve kedilerinin uygun olduğu yanıtını alsa da, maraş merkezde oturan kız kardeşine ulaşamadıklarını tabir ederek yaşadıklarını İHA muhabirine anlattı.
Türkçe öğretmeni Mehmet Gedik, “Bir halde ağabeyime ulaştım annem ve kendilerinin uygun olduğunu söylediler ancak merkezde oturan kız kardeşime ulaşamamışlar. İçim rahat etmedi. Bende öğleye hakikat Karabük’ten yola çıktım fakat gece yarısı 12 üzere Kahramanmaraş’a vardım. Annem ve abimlerim yeterli olduğunu görünce bu sefer kız kardeşim aklıma gelince ağabeyimle onların bulunduğu binaya gittim, yerle bir olmuş. Yağmur yağıyor, insan o anda çaresizliği, acizliğini iliklerine kadar hissediyorsun. Bu sırada yeğenimin birinin enkazdan çıkarıp hastaneye kaldırıldığı bilgisini alınca ağabeyimle gittik lakin her yer ana baba günü aradık lakin bulamadık. Karabük’ten İhlas Offroad’tan arkadaşlarım da sabahına yetiştiler. İş makineleri enkaz başında bekliyor ancak onlarla ilgilenecek biri lazım. Kimse bir şey göstermeyince yönetmeyince bir çalışmayız deyince çabucak üzerine çıkıp onları yönlendirdim. Samanlıkta iğne arar üzere kendi yakının orada olduğunu da biliyorsun ancak bir umutta var içinde, boşluktur bir şey olmamıştır diye çalışıyorsun. Bu sırada öğleye hakikat abimin telefonu çaldı benim bu aileden hayatta kalan ve İstanbul Cerrahpaşa 4. Sınıf öğrencisi yeğenim geceden gelmiş ve kardeşini hastanede bulmuş. Dayı yetişin biz Gaziantep’e gidiyoruz, kardeşimin yolda kalbi durdu diye ağlamaklı haykırıyor. Çabucak ağabeyimle bir biçimde yolunu bulup Gaziantep’e ulaştık ancak makûs haberi aldık ve yeğenimin hayatını kaybettiğini öğrendim. Birinci şoku orada yaşadım. Cenazeyi alıp getirdik defnettik fakat bitmiyor başka yeğenim kız kardeşim eniştem enkazın altında. Bir gün geçiyor bulamıyorsun artık iki, üç, dört derken bu süreçte yıpratıyor insanı. Başka cenazeleri buluyoruz, bizimkilerin düşüncesi yer katta olması. 8 katlı binanın 4 katı bir tarafa öbür 4 katı bir tarafa kaymış, karışmış. Kağıt üzere ve hayat boşluğu bile yok. Yedinci günün sonunda cenazelerimize ulaştık onları defnettik” dedi.
“Öğrencilerim bana terapi üzere geliyor”
Kendisi için çok yıpratıcı bir süreç olduğunu gözleri dolarak anlatan Mehmet Gedik, ” Yeğenimin burada yalnızca anne, babası ve iki kardeşi değil, amcası, yengesi, kuzeni, babaannesi, dedesi ve halası da enkazdan sonra çıkarttık. Baya yıpratıcı bir süreçti ve bu toplamda 13 günü buldu. Benim şahsen birebir yakınım 23 kişiyi kaybettim fakat arkadaşlarım sohbet ettiğim dostlarımla birlikte 50 kişiyi geçiyor. Süreçte devam ettiği için elden bir şey gelmiyor ancak aklıma öğrencilerim geldi. İçimde bir kor alev var lakin biz orta tatilden evvel veli ziyaretlerine başlamıştık ve muhakkak bir programlar dahilinde çalışmalarını ve son yılın değerine değinmiştik. Orada artık kendime gelince bu çocuklarımın yanına gitmem gerekiyor diye düşündüm. Aslında bana da düzgün geliyor. Öğretmenliği çok sevdiğim için sınıfa girdiğim an bütün düşüncelerin kaygılarını unutup geride bırakıyorsun. Ben Karabük’e dönme kararı alınca, hatta arkadaşlarımdan kimileri yeterli değilsin biraz daha rapor al dinlen dediler. Düşündüğümde öğrencilerimle bu süreci daha kısa müddette bu durumu atlatırım diye o denli bir karar alıp döndüm. Çocuklarda çok anlayışlı ve hepsi bana üzgünlüklerini muhakkak ediyorlar hem de bu türlü bir dayanak, moral kısa müddette açıkçası bana da terapi üzere oldu öğrencilerim. Artık daha yeterliyim ve her geçen gün üzerine koyuyorum.” diye söz etti.
“Onları hayatını kaybeden yeğenlerimin yerine koyup, başarılı olmaları benim acımı hafifletecek”
Görev yaptığı Hoca Ahmet Yesevi Ortaokulu’nda öğrencilerinin son yılı olduğundan LGS imtihanına gireceğini ve Türkçe branş dersi olduğundan kendinden kaynaklı bir meşakkat olsun istemediğinden öğrencilere koştuğunu anlatan Gedik, ” Tanımı olmayan bir acı fakat Allah’tan gelen bir durum olduğu için boynumuz kıldan ince deyip o imanla işin içinden çıkmaya çalışıyoruz. Misyonumuzun başında okulda öğrencilerimi maksada kilitlemek zorundayım. Zira bizim bu yeni kuşağa sağlam karakterli, işini düzgün yapan, dürüst bu türlü öğrencilere her zamankinden daha çok muhtaçlığımız var. Bizi bu türlü üzen beşerler, bu sebep olan beşerler, işini düzgün yapmayan, menfaati ve çıkarı olan beşerler olduğundan biz bu acıları yaşadık. Yoksa zelzele, vefat Allah’ın buyruğu. Onun için öğrencilerimin yanındayım ve elimden geldiğince yararlı olmaya çalışacağım. Bizim öğrencilerimiz pırlanta üzere hepsi birbirinden bedelli, yalnızca bu periyotta boşluk ve rehavet duygusu öğrencilerimizde gerilemeye neden oluyor. Bende bunu bildiğim için onların benden kaynaklı bir meşakkat olsun istemedim. Onların nitekim geleceğe dönük bir formda güzel bir Liseyi kazandıklarında ben çok daha keyifli olacağım. Zira onlara kendi yeğenlerimin yerine koyuyorum. Vefat eden yeğenimin biri üniversiteye hazırlanıyordu, başkası de 7. Sınıf öğrencisiydi. Onları o formda düşünerek öğrencilerimi onların yerine koyup onların başarılı olmaları beni daha da keyifli edecektir.